EXTRA PORTER STOUT
Será ou PORTER ou STOUT, ¿non?
Moitos sorprenderanse cando leen coma estilo na cervexa MEIGA CARRETEIRA: “Extra porter Stout”. Alguén con coñecementos cervexeiros, que siga as modas, diría: -“Si é Porter é 13C… pero coma adxetiva Extra Stout… pois entón pode ser 15C ou 16D”… Referímonos a unha persoa que use a guía do BJCP (Beer Judge Certification Program) coma guía cervexeira. Unha guía para cervexeiros caseiros moi de moda, inda que non é a única; senon poden buscar a guía de estilos cervexeiros da Brewers Association; por exemplo. Guías aparte, no que máis de un non estará dacordo, é o de xuntar o de Porter con Stout. Será PORTER, ou será STOUT, ¿non?… Para nós, non.
Un pouco de historia
É no século XVIII cando máis ou menos, xorde a elaboración da cervexa a escala industrial; sendo en Londres, donde parece nacer a cervexa Porter, elaboradas con malte Brown (marrón).
Porter, un nome que pode derivar dos mozos ou “porteadores” (carreteiros) ou, según a historia flamenca (non a de Andalucía, a de Bélxica), viría do termo Poorter (“Poertren” en antigo flamenco é unha abreviatura de Poortersbier) ainda que os historiadores non dan por boa este último, porque tampouco existen rexistros de coma era aquela cervexa.
O certo é que a partir da Primeira Guerra Mundial (1914-1918) as porter pasaron dun decente 5%ABV a un augacento 3%ABV, por causa dos impostos especiais co fin de sufragar os gastos bélicos.
Coa innovación de engadir malta Pale Ale coma base, e o invento de Daniel Wheler, un cilindro de metal rotativo donde podíase seca-la malta a unha temperatura mi alta sen queimar o gran; conseguíase unha cervexa aproveitando todo o poder diastático da malte base, coloreando con esa malte especial nova chamada Black Patent Malt.
Gracias a iso, e sabendo que antigamente (en torno o 1700) empregábase a palabra Stout para cervexas fortes indistíntamente, derivou en aquela época a pedir unha “Stout Porter”; cando querías pedir unha Porter potente.
Esta casuística fixo que moitos bebedores de Porter pasáranse a pedir estilos máis Stout (máis fortes), facendo desaparecer case aquelas Porter frouxiñas de alcohol.
Na páxina 196 do libro “A Hand-book of Industrial Organic Chemisty”, do autor Samuel Philip Sadtler, editado en 1900, pódese leer o seguinte párrafo que podemos ver na imaxe do libro orixinal, o cal demostra de manera contundente que “Stout é unha Porter máis forte, con unha cantidade maior de sólidos disoltos, e un contenido de un 6 a 7% de alcohol”. O que reforza a reivindicación histórica de que o estilo Stout non ten diferencias co estilo Porter de base, sí na concentración do mosto. O extracto do libro é xentileza do blog “Shut Up About Barclay Perkins”.
O termo Porter comezou a desaparecer das etiquetas en algún momento do século XIX, sen saber exactamente o motivo, ainda que sospeitase que foi o resultado da mala fama que colleran as Porters, pola mala praxe dos fabricantes que as adulteraban con todo tipo de aditivos nocivos e drogas coma o opio, ademáis de estar moi limitadas en alcohol pola lei do alcohol imposta polo goberno.
Conclusión
Con isto, queda demostrado que a Stout é un tipo de cervexa Porter. Nós, para riza-lo rizo, e sabendo que a nosa receita é descendente dunha antiga receita caseira Porter propia, que foi evolucionando en alcohol e corpo; decidimos etiquetala no estilo coma EXTRA PORTER STOUT.
BIBLIOGRAFÍA: